Do roli "Kotki" Maggie były brane pod uwagę Carroll Baker (wcześniej odmówiła zagrania w trzech filmach i studio Warner ukarało ją w ten sposób, że nie wypożyczyło jej studiu MGM do tej roli), Ava Gardner, Lana Turner i Grace Kelly. O rolę bezskutecznie starała się również Marilyn Monroe.
Ben Gazzara, który grał Bricka na Broadwayu, odrzucił rolę w wersji filmowej. Z propozycji zagrania nie skorzystali również Elvis Presley, Robert Mitchum i Montgomery Clift. Oprócz nich rozważani byli również James Dean (zmarł przed rozpoczęciem produkcji), Anthony Franciosa i Don Murray.
George Cukor odrzucił propozycję reżyserowania tego filmu, ponieważ odniesienia do homoseksualizmu Brick'a zostały usunięte.
Burl Ives (Big Daddy) był tylko rok starszy od Jacka Carsona grającego jego najstarszego syna i 16 lat starszy od Paula Newmana, który grał jego najmłodszego syna.
Kiedy Maggie wychodzi na zewnątrz aby pomóc Brickowi przy aucie, pada ulewny deszcz, przez co bohaterka jest całkowicie przemoczona. Chwilę później Maggie wchodzi do pokoju, już w nienagannej fryzurze i makijażu, w zupełnie suchym ubraniu.
Kiedy Maggie i Big Daddy rozmawiają ze sobą po przybyciu z lotniska, kobieta wypowiada zdanie dotyczące stosunku Brick'a do jej rozmówcy: "Brick loves you. He does."
Kwestia ta jest podzielona na dwa ujęcia, każde pokazane jest pod innym kątem, kiedy Maggie wypowiada drugi człon zdania, nie porusza ustami.
Film kręcono w Culver City (Kalifornia, USA) i na Long Island (Nowy Jork, USA).
Dramatopisarz Tennessee Williams nie lubił tej adaptacji swojej sztuki do tego stopnia, że mówił do ludzi czekających w kolejce przed kinem: "Ten film cofa przemysł filmowy o 50 lat. Idźcie do domu!".
Wszelkie odniesienia do homoseksualizmu obecne w oryginalnej sztuce, zostały usunięte ze scenariusza, głównie ze względu na obyczajność i panującą wówczas w amerykańskim kinie poprawność polityczną. Normy te w dla filmów wyznaczał wtenczas tzw. Kodeks Produkcyjny Hollywood.
Ze względu na strajk związku zawodowego muzyków, film jest pozbawiony tradycyjnej ścieżki dzwiękowej skomponowanej specjalnie dla tego filmu.
Burl Ives oraz Madeleine Sherwood grają w filmie te same role, które zagrali w sztuce wystawionej na Broadwayu w 1955 roku.
Elizabeth Taylor kontynuowała pracę w filmie, mimo że jej mąż Michael Todd zginął w katastrofie lotniczej w tym samym dniu w którym zaczęły się zdjęcia.
Początkowo film miał być czarno-biały, co było standardową praktyką z "artystycznymi" filmami w latach 50-tych. Jednak gdy w głównych rolach obsadzono Taylor i Newmana, reżyser nalegał na zdjęcia w kolorze z szacunku dla publiczności, której entuzjazm do fiołkowych oczu Taylor i niebieskich Newmana był dobrze znany.
Okres zdjęciowy trwał od 6 marca do 19 maja 1958 roku.