Tytułowa bohaterka po rozmowie przez telefon jest proszona na obiad do którego zasiada w towarzystwie swojej babci oraz młodszego brata Bruna. Kiedy kobieta kończy modlitwę rozpoczynają posiłek. Prosi ona wnuczkę o opiekę nad krewnym. Obie mają co robić na zajutrz, więc powstaję konflikt. Jedynym staruszki argumentem jest to, że w wieku 17 lat szydełkowała, a nie imprezowała. Siłą rzeczy dziewczyna musi zająć się siedmiolatkiem, ale będzie za to miała wolną sobotę. Wieczorem rodzeństwo ogląda telewizję, młodsze z nich szybciej złapał sen.

Oboje stracili rodziców w wypadku samochodowym z którego cało wyszła tylko Cleo. W sobotę widzimy ją pijącą i śpiewającą w towarzystwie koleżanki Myry. Dzięki niech wchodzą do klubu bez kolejki. W środku oczywiście miejsce ma huczna impreza, gdzie tancerki tańczą na rurach. Spotykają Claire, która jak twierdzi nie miała czasu przez ostatnie pół roku na spotkania z główną bohaterką. Wszystkie trzy są gwiazdami parkietu i szybko wpadają w oko trzem mężczyznom. Jeden z nich upatrzył sobie Cleo. Po powrocie z toalety wywiązała się bójka z której dziewczynę uratował znacznie starszy Leos.

Jak łatwo się domyślić jednym z głównych motywów w filmie będzie nieprzepracowana żałoba. Od śmierci rodziców głównej bohaterki minęło pół roku, lecz ona nadal płacze po kątach oraz cierpi. Sprawca wypadku z którego przeżyła tylko ona zbiegł z miejsca wydarzenia w efekcie czego dziewczyna przeżywa uzasadnione poczucie niesprawiedliwości. Charakterystycznie dla jej stanu psychicznego obwinia się o stratę krewnych. Siedemnastolatka zmieniła się, zaczęła olewać szkołę opuszczając się przy okazji w nauce. Kontakt z bratem oraz babcią również jest trudniejszy.

Nie wiem jak wyglądała jej wcześniejsza nauka gry na fortepianie, ale Cleo postawiła sobie za punkt honoru nauczyć się zagrać utwór Siergieja Rachmaninowa. Brzmi znajomo nieprawdaż? Główny bohater ''Blasku'' (1996) musiał nauczyć się grać tego właśnie kompozytora. Jeśli chodzi o doskonalenie swoich umiejętności gry na właśnie tym instrumencie można przytoczyć jako przykład anime ''Piano no Mori'' (2007). Warto też zwrócić uwagę na znajomość z Leosem, który nie przypadkiem znalazł się na drodze Van Daele. Dzieli ich 13 lat różnicy, a mimo to nastolatka chce tej znajomości i pogłębienia jej. Bardzo dużym plusem tej produkcji jest muzyka, usłyszeć można Die Antwoord czy ''All by myself'' Erica Carmena. Moja ocena to 9/10.